|
Mi ne estu, mia Lumo, al vi jam tiel arda zorgo, mi vidiĝu tia sama, kiel antaŭ kelke da temp'. Se mi iam ajn mispaŝon faris dum la junaĝo stulte, ja plejpleje, mi konfesas, mordas min pro tio la pent', ke hieraŭ en la nokto vin, amato, sola mi lasis, ĉar la fajron en mi brulan kaŝi mi volis antaŭ vi. |